sǫgn
Old Norse
Etymology
From the root of segja (“to declare, tell, say”).
Noun
sǫgn f (genitive sagnar, plural sagnir)
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | sǫgn | sǫgnin | sagnir | sagnirnar |
| accusative | sǫgn | sǫgnina | sagnir | sagnirnar |
| dative | sǫgn | sǫgninni | sǫgnum | sǫgnunum |
| genitive | sagnar | sagnarinnar | sagna | sagnanna |
Derived terms
- sagnamaðr
- sagnameistari
- sagnaskemtan
- sannindasǫgn
- skipsǫgn
- spásǫgn
- sǫgusǫgn