Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish صحابه (Sahâbe), from Arabic صَحَابَة (ṣaḥāba).
Pronunciation
Noun
sahabe (definite accusative sahabeyi, plural sahabeler)
- (Islam) sahabah: companions of the prophet Muhammad
Declension
Declension of sahabe
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
sahabe
|
sahabeler
|
| definite accusative
|
sahabeyi
|
sahabeleri
|
| dative
|
sahabeye
|
sahabelere
|
| locative
|
sahabede
|
sahabelerde
|
| ablative
|
sahabeden
|
sahabelerden
|
| genitive
|
sahabenin
|
sahabelerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabem
|
sahabelerim
|
| 2nd singular
|
sahaben
|
sahabelerin
|
| 3rd singular
|
sahabesi
|
sahabeleri
|
| 1st plural
|
sahabemiz
|
sahabelerimiz
|
| 2nd plural
|
sahabeniz
|
sahabeleriniz
|
| 3rd plural
|
sahabeleri
|
sahabeleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabemi
|
sahabelerimi
|
| 2nd singular
|
sahabeni
|
sahabelerini
|
| 3rd singular
|
sahabesini
|
sahabelerini
|
| 1st plural
|
sahabemizi
|
sahabelerimizi
|
| 2nd plural
|
sahabenizi
|
sahabelerinizi
|
| 3rd plural
|
sahabelerini
|
sahabelerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabeme
|
sahabelerime
|
| 2nd singular
|
sahabene
|
sahabelerine
|
| 3rd singular
|
sahabesine
|
sahabelerine
|
| 1st plural
|
sahabemize
|
sahabelerimize
|
| 2nd plural
|
sahabenize
|
sahabelerinize
|
| 3rd plural
|
sahabelerine
|
sahabelerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabemde
|
sahabelerimde
|
| 2nd singular
|
sahabende
|
sahabelerinde
|
| 3rd singular
|
sahabesinde
|
sahabelerinde
|
| 1st plural
|
sahabemizde
|
sahabelerimizde
|
| 2nd plural
|
sahabenizde
|
sahabelerinizde
|
| 3rd plural
|
sahabelerinde
|
sahabelerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabemden
|
sahabelerimden
|
| 2nd singular
|
sahabenden
|
sahabelerinden
|
| 3rd singular
|
sahabesinden
|
sahabelerinden
|
| 1st plural
|
sahabemizden
|
sahabelerimizden
|
| 2nd plural
|
sahabenizden
|
sahabelerinizden
|
| 3rd plural
|
sahabelerinden
|
sahabelerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabemin
|
sahabelerimin
|
| 2nd singular
|
sahabenin
|
sahabelerinin
|
| 3rd singular
|
sahabesinin
|
sahabelerinin
|
| 1st plural
|
sahabemizin
|
sahabelerimizin
|
| 2nd plural
|
sahabenizin
|
sahabelerinizin
|
| 3rd plural
|
sahabelerinin
|
sahabelerinin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
sahabeyim
|
sahabelerim
|
| 2nd singular
|
sahabesin
|
sahabelersin
|
| 3rd singular
|
sahabe sahabedir
|
sahabeler sahabelerdir
|
| 1st plural
|
sahabeyiz
|
sahabeleriz
|
| 2nd plural
|
sahabesiniz
|
sahabelersiniz
|
| 3rd plural
|
sahabeler
|
sahabelerdir
|
|