samenstellen

Dutch

Etymology

From samen +‎ stellen.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

samenstellen

  1. to compose, to make up, to form
  2. to compile, to put together

Conjugation

Conjugation of samenstellen (weak, separable)
infinitive samenstellen
past singular stelde samen
past participle samengesteld
infinitive samenstellen
gerund samenstellen n
main clause subordinate clause
present tense past tense present tense past tense
1st person singular stel samen stelde samen samenstel samenstelde
2nd person sing. (jij) stelt samen, stel samen2 stelde samen samenstelt samenstelde
2nd person sing. (u) stelt samen stelde samen samenstelt samenstelde
2nd person sing. (gij) stelt samen stelde samen samenstelt samenstelde
3rd person singular stelt samen stelde samen samenstelt samenstelde
plural stellen samen stelden samen samenstellen samenstelden
subjunctive sing.1 stelle samen stelde samen samenstelle samenstelde
subjunctive plur.1 stellen samen stelden samen samenstellen samenstelden
imperative sing. stel samen
imperative plur.1 stelt samen
participles samenstellend samengesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.