samobójca

See also: samobójcą

Polish

Etymology

From samo- +‎ bić +‎ -ca.

Pronunciation

  • IPA(key): /sa.mɔˈbuj.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ujt͡sa
  • Syllabification: sa‧mo‧bój‧ca

Noun

samobójca m pers (female equivalent samobójczyni)

  1. suicide (person who commits suicide)

Declension

Declension of samobójca
singular plural
nominative samobójca samobójcy/samobójce (deprecative)
genitive samobójcy samobójców
dative samobójcy samobójcom
accusative samobójcę samobójców
instrumental samobójcą samobójcami
locative samobójcy samobójcach
vocative samobójco samobójcy

Derived terms

adjective
noun
adverb
noun

Further reading

  • samobójca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • samobójca in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.