samopomocowy

Polish

Etymology

From samopomoc +‎ -owy.

Pronunciation

  • IPA(key): /sa.mɔ.pɔ.mɔˈt͡sɔ.vɘ/
  • Rhymes: -ɔvɘ
  • Syllabification: sa‧mo‧po‧mo‧co‧wy

Adjective

samopomocowy (not comparable, no derived adverb)

  1. (relational) self-help

Declension

Declension of samopomocowy (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative samopomocowy samopomocowa samopomocowe samopomocowi samopomocowe
genitive samopomocowego samopomocowej samopomocowego samopomocowych
dative samopomocowemu samopomocowej samopomocowemu samopomocowym
accusative samopomocowego samopomocowy samopomocową samopomocowe samopomocowych samopomocowe
instrumental samopomocowym samopomocową samopomocowym samopomocowymi
locative samopomocowym samopomocowej samopomocowym samopomocowych
noun

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.