sanguinans
Latin
Etymology
Present participle of sanguinō
Participle
sanguināns (genitive sanguinantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | sanguināns | sanguinantēs | sanguinantia | ||
| genitive | sanguinantis | sanguinantium | |||
| dative | sanguinantī | sanguinantibus | |||
| accusative | sanguinantem | sanguināns | sanguinantēs sanguinantīs |
sanguinantia | |
| ablative | sanguinante sanguinantī1 |
sanguinantibus | |||
| vocative | sanguināns | sanguinantēs | sanguinantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “sanguinans”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers