Old Norse
Etymology
From saðr + heilagr.
Adjective
sannheilagr
- truly holy
Declension
Strong declension of sannheilagr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
sannheilagr
|
sannheilug, sannheilǫg
|
sannheilagt
|
| accusative
|
sannhelgan, sannheilagan
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannheilagt
|
| dative
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
sannheilagri
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
| genitive
|
sannheilags
|
sannheilagrar
|
sannheilags
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
sannhelgir, sannheilagir
|
sannhelgar, sannheilagar
|
sannheilug, sannheilǫg
|
| accusative
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannhelgar, sannheilagar
|
sannheilug, sannheilǫg
|
| dative
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
| genitive
|
sannheilagra
|
sannheilagra
|
sannheilagra
|
Weak declension of sannheilagr
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
sannhelgi, sannheilagi
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannhelga, sannheilaga
|
| accusative
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelga, sannheilaga
|
| dative
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelga, sannheilaga
|
| genitive
|
sannhelga, sannheilaga
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelga, sannheilaga
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
| accusative
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
| dative
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
sannhelgum, sannheilǫgum
|
| genitive
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|
sannhelgu, sannheilǫgu
|