satira
Albanian
Noun
satira
- inflection of satirë:
- definite nominative singular
- indefinite nominative/accusative plural
Czech
Noun
satira f
Declension
Esperanto
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /saˈtira/
- Rhymes: -ira
- Hyphenation: sa‧ti‧ra
Adjective
satira (accusative singular satiran, plural satiraj, accusative plural satirajn)
Ido
Etymology
From Esperanto satira, from satiro (“satire”) + -a.
Adjective
satira
Italian
Etymology
From Latin satira, satyra, satura, from satur (“full”, by extension “mixed, varied”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈsa.ti.ra/
- Rhymes: -atira
- Hyphenation: sà‧ti‧ra
Noun
satira f (plural satire)
Derived terms
Further reading
- satira in Collins Italian-English Dictionary
- Pianigiani, Ottorino (1907) “satira”, in Vocabolario etimologico della lingua italiana (in Italian), Rome: Albrighi & Segati
- satira in Dizionario Italiano Olivetti, Olivetti Media Communication
Anagrams
Kashubian
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /saˈti.ra/
- Rhymes: -ira
- Syllabification: sa‧ti‧ra
Noun
satira f (related adjective satirny)
- satire
- Synonyms: uriwka, wësmiéwka, wërąpiónka
Related terms
nouns
- satirik
- satirika
Further reading
- Jan Trepczyk (1994) “satyra”, in Słownik polsko-kaszubski (in Kashubian), volumes 1–2
- Eùgeniusz Gòłąbk (2011) “satyra”, in Słownik Polsko-Kaszubski / Słowôrz Pòlskò-Kaszëbsczi[1]
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈsa.tɪ.ra]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈsaː.t̪i.ra]
Noun
satira f (genitive satirae); first declension
- alternative form of satura
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | satira | satirae |
| genitive | satirae | satirārum |
| dative | satirae | satirīs |
| accusative | satiram | satirās |
| ablative | satirā | satirīs |
| vocative | satira | satirae |
Descendants
- Catalan: sàtira
- English: satire
- French: satire
- Italian: satira
- Portuguese: sátira
- Romanian: satiră
- Spanish: sátira
References
- “satira”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “satira”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- satira in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “satira”, in Harry Thurston Peck, editor (1898), Harper’s Dictionary of Classical Antiquities, New York: Harper & Brothers
- “satira”, in William Smith et al., editor (1890), A Dictionary of Greek and Roman Antiquities, London: William Wayte. G. E. Marindin
Romanian
Etymology
From satiră.
Verb
a satira (third-person singular present satirează, past participle satirat) 1st conjugation
- (obsolete) to satirise
Conjugation
conjugation of satira (first conjugation, -ez- infix)
| infinitive | a satira | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| gerund | satirând | ||||||
| past participle | satirat | ||||||
| number | singular | plural | |||||
| person | 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |
| indicative | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | satirez | satirezi | satirează | satirăm | satirați | satirează | |
| imperfect | satiram | satirai | satira | satiram | satirați | satirau | |
| simple perfect | satirai | satirași | satiră | satirarăm | satirarăți | satirară | |
| pluperfect | satirasem | satiraseși | satirase | satiraserăm | satiraserăți | satiraseră | |
| subjunctive | eu | tu | el/ea | noi | voi | ei/ele | |
| present | să satirez | să satirezi | să satireze | să satirăm | să satirați | să satireze | |
| imperative | — | tu | — | — | voi | — | |
| affirmative | satirează | satirați | |||||
| negative | nu satira | nu satirați | |||||
References
- satira in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN