satisfacturus

Latin

Etymology

Future active participle of satisfaciō.

Participle

satisfactūrus (feminine satisfactūra, neuter satisfactūrum); first/second-declension participle

  1. about to satisfy

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative satisfactūrus satisfactūra satisfactūrum satisfactūrī satisfactūrae satisfactūra
genitive satisfactūrī satisfactūrae satisfactūrī satisfactūrōrum satisfactūrārum satisfactūrōrum
dative satisfactūrō satisfactūrae satisfactūrō satisfactūrīs
accusative satisfactūrum satisfactūram satisfactūrum satisfactūrōs satisfactūrās satisfactūra
ablative satisfactūrō satisfactūrā satisfactūrō satisfactūrīs
vocative satisfactūre satisfactūra satisfactūrum satisfactūrī satisfactūrae satisfactūra