satisfacturus
Latin
Etymology
Future active participle of satisfaciō.
Participle
satisfactūrus (feminine satisfactūra, neuter satisfactūrum); first/second-declension participle
- about to satisfy
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | satisfactūrus | satisfactūra | satisfactūrum | satisfactūrī | satisfactūrae | satisfactūra | |
| genitive | satisfactūrī | satisfactūrae | satisfactūrī | satisfactūrōrum | satisfactūrārum | satisfactūrōrum | |
| dative | satisfactūrō | satisfactūrae | satisfactūrō | satisfactūrīs | |||
| accusative | satisfactūrum | satisfactūram | satisfactūrum | satisfactūrōs | satisfactūrās | satisfactūra | |
| ablative | satisfactūrō | satisfactūrā | satisfactūrō | satisfactūrīs | |||
| vocative | satisfactūre | satisfactūra | satisfactūrum | satisfactūrī | satisfactūrae | satisfactūra | |