sbaionettare
Italian
Etymology
From s- + baionetta (“bayonet”) + -are.
Verb
sbaionettàre (first-person singular present sbaionétto, first-person singular past historic sbaionettài, past participle sbaionettàto, auxiliary avére)
- (rare) to bayonet
Conjugation
Conjugation of sbaionettàre (-are) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | sbaionettàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | avére | gerund | sbaionettàndo | |||
| present participle | sbaionettànte | past participle | sbaionettàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | sbaionétto | sbaionétti | sbaionétta | sbaionettiàmo | sbaionettàte | sbaionéttano |
| imperfect | sbaionettàvo | sbaionettàvi | sbaionettàva | sbaionettavàmo | sbaionettavàte | sbaionettàvano |
| past historic | sbaionettài | sbaionettàsti | sbaionettò | sbaionettàmmo | sbaionettàste | sbaionettàrono |
| future | sbaionetterò | sbaionetterài | sbaionetterà | sbaionetterémo | sbaionetteréte | sbaionetterànno |
| conditional | sbaionetterèi | sbaionetterésti | sbaionetterèbbe, sbaionetterébbe | sbaionetterémmo | sbaionetteréste | sbaionetterèbbero, sbaionetterébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | sbaionétti | sbaionétti | sbaionétti | sbaionettiàmo | sbaionettiàte | sbaionéttino |
| imperfect | sbaionettàssi | sbaionettàssi | sbaionettàsse | sbaionettàssimo | sbaionettàste | sbaionettàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| sbaionétta | sbaionétti | sbaionettiàmo | sbaionettàte | sbaionéttino | ||
| negative imperative | non sbaionettàre | non sbaionétti | non sbaionettiàmo | non sbaionettàte | non sbaionéttino | |