scairt

English

Adjective

scairt (comparative more scairt, superlative most scairt)

  1. Nonstandard form of scared.

Anagrams

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /sˠkaɾˠtʲ/[1]

Etymology 1

From Middle Irish scairt (“caul”).[2]

Noun

scairt f (genitive singular scairte, nominative plural scairteacha)

  1. caul, omentum, diaphragm
    Greadadh trí lár do scairt! ― May your insides be scorched!
  2. (plural only) lungs, lights
Declension
Declension of scairt (second declension)
bare forms
singular plural
nominative scairt scairteacha
vocative a scairt a scairteacha
genitive scairte scairteacha
dative scairt scairteacha
forms with the definite article
singular plural
nominative an scairt na scairteacha
genitive na scairte na scairteacha
dative leis an scairt
don scairt 		leis na scairteacha

Etymology 2

Noun

scairt f (genitive singular scairte, nominative plural scairteanna)

  1. shout, cry, call
    Synonym: glao
    fá scairt na gcoileach / le scairt an choiligh ― at cockcrow
  2. only used in scairt ascaille
Declension
Declension of scairt (second declension)
bare forms
singular plural
nominative scairt scairteanna
vocative a scairt a scairteanna
genitive scairte scairteanna
dative scairt scairteanna
forms with the definite article
singular plural
nominative an scairt na scairteanna
genitive na scairte na scairteanna
dative leis an scairt
don scairt 		leis na scairteanna

Verb

scairt (present analytic scairteann, future analytic scairtfidh, verbal noun scairteadh, past participle scairte)

  1. to shout, call, scream, cry aloud, shriek
    Scairt mé (amach) ag gáirí.
    I burst out laughing.
  2. (of the sun) to shine out, burst out shining, especially after a dark period
Conjugation
conjugation of scairt (first conjugation – A)
verbal noun scairteadh
past participle scairte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present scairtim scairteann tú;
scairtir† 		scairteann sé, sí scairtimid scairteann sibh scairteann siad;
scairtid† 		a scairteann; a scairteas scairtear
past scairt mé; scairteas scairt tú; scairtis scairt sé, sí scairteamar; scairt muid scairt sibh; scairteabhair scairt siad; scairteadar a scairt /
ar scairt* 		scairteadh
past habitual scairtinn scairteá scairteadh sé, sí scairtimis; scairteadh muid scairteadh sibh scairtidís; scairteadh siad a scairteadh /
a scairteadh* 		scairtí
future scairtfidh mé;
scairtfead 		scairtfidh tú;
scairtfir† 		scairtfidh sé, sí scairtfimid;
scairtfidh muid 		scairtfidh sibh scairtfidh siad;
scairtfid† 		a scairtfidh; a scairtfeas scairtfear
conditional scairtfinn scairtfeá scairtfeadh sé, sí scairtfimis; scairtfeadh muid scairtfeadh sibh scairtfidís; scairtfeadh siad a scairtfeadh /
a scairtfeadh* 		scairtfí
subjunctive
present go scairte mé;
go scairtead† 		go scairte tú;
go scairtir† 		go scairte sé, sí go scairtimid;
go scairte muid 		go scairte sibh go scairte siad;
go scairtid† 		— go scairtear
past dá scairtinn dá scairteá dá scairteadh sé, sí dá scairtimis;
dá scairteadh muid 		dá scairteadh sibh dá scairtidís;
dá scairteadh siad 		— dá scairtí
imperative
– scairtim scairt scairteadh sé, sí scairtimis scairtigí;
scairtidh† 		scairtidís — scairtear

* indirect relative
† archaic or dialect form

Derived terms
  • scairteach (“shouting”, adjective)
  • scairteoir (“shouter”)

References

  1. ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 275, page 97
  2. ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “1 scairt”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.