scandalizatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of scandalizō.
Participle
scandalizātus (feminine scandalizāta, neuter scandalizātum); first/second-declension participle
- tempted (to sin)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | scandalizātus | scandalizāta | scandalizātum | scandalizātī | scandalizātae | scandalizāta | |
| genitive | scandalizātī | scandalizātae | scandalizātī | scandalizātōrum | scandalizātārum | scandalizātōrum | |
| dative | scandalizātō | scandalizātae | scandalizātō | scandalizātīs | |||
| accusative | scandalizātum | scandalizātam | scandalizātum | scandalizātōs | scandalizātās | scandalizāta | |
| ablative | scandalizātō | scandalizātā | scandalizātō | scandalizātīs | |||
| vocative | scandalizāte | scandalizāta | scandalizātum | scandalizātī | scandalizātae | scandalizāta | |