schrijnen

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛi̯nən

Etymology 1

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Verb

schrijnen

  1. to smart; to sting
Conjugation
Conjugation of schrijnen (weak)
infinitive schrijnen
past singular schrijnde
past participle geschrijnd
infinitive schrijnen
gerund schrijnen n
present tense past tense
1st person singular schrijn schrijnde
2nd person sing. (jij) schrijnt, schrijn2 schrijnde
2nd person sing. (u) schrijnt schrijnde
2nd person sing. (gij) schrijnt schrijnde
3rd person singular schrijnt schrijnde
plural schrijnen schrijnden
subjunctive sing.1 schrijne schrijnde
subjunctive plur.1 schrijnen schrijnden
imperative sing. schrijn
imperative plur.1 schrijnt
participles schrijnend geschrijnd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

schrijnen

  1. plural of schrijn
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.