seinio
Welsh
Etymology 1
Verb
seinio (first-person singular present seiniaf, not mutable)
Derived terms
- seiniwr (“buzzer”)
Etymology 2
Verb
seinio (first-person singular present seiniaf, not mutable)
Conjugation
Conjugation (literary)
| singular | plural | impersonal | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | |||
| present indicative/future | seiniaf | seini | seinia | seiniwn | seiniwch | seiniant | seinir | |
| imperfect (indicative/subjunctive)/conditional | seiniwn | seinit | seiniai | seiniem | seiniech | seinient | seinid | |
| preterite | seiniais | seiniaist | seiniodd | seiniasom | seiniasoch | seiniasant | seiniwyd | |
| pluperfect | seiniaswn | seiniasit | seiniasai | seiniasem | seiniasech | seiniasent | seiniasid, seiniesid | |
| present subjunctive | seiniwyf | seiniech | seinio | seiniom | seinioch | seiniont | seinier | |
| imperative | — | seinia | seinied | seiniwn | seiniwch | seinient | seinier | |
| verbal noun | ||||||||
| verbal adjectives | seiniedig seiniadwy | |||||||
| inflected colloquial forms |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| first | second | third | first | second | third | |
| future | seinia i, seiniaf i |
seini di | seinith o/e/hi, seiniff e/hi |
seiniwn ni | seiniwch chi | seinian nhw |
| conditional | seiniwn i, seinswn i |
seiniet ti, seinset ti |
seiniai fo/fe/hi, seinsai fo/fe/hi |
seinien ni, seinsen ni |
seiniech chi, seinsech chi |
seinien nhw, seinsen nhw |
| preterite | seiniais i, seinies i |
seiniaist ti, seiniest ti |
seiniodd o/e/hi | seinion ni | seinioch chi | seinion nhw |
| imperative | — | seinia | — | — | seiniwch | — |
Note: All other forms are periphrastic, as usual in colloquial Welsh.