sepulcralis
Latin
Etymology
From sepulcrum (“grave, tomb”) + -ālis.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɛ.pʊɫˈkraː.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [se.pulˈkraː.lis]
Adjective
sepulcrālis (neuter sepulcrāle); third-declension two-termination adjective
- sepulchral; pertaining to a tomb or funeral
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | sepulcrālis | sepulcrāle | sepulcrālēs | sepulcrālia | |
| genitive | sepulcrālis | sepulcrālium | |||
| dative | sepulcrālī | sepulcrālibus | |||
| accusative | sepulcrālem | sepulcrāle | sepulcrālēs sepulcrālīs |
sepulcrālia | |
| ablative | sepulcrālī | sepulcrālibus | |||
| vocative | sepulcrālis | sepulcrāle | sepulcrālēs | sepulcrālia | |
Related terms
Descendants
- Catalan: sepulcral
- English: sepulchral
- French: sépulcral
- Italian: sepolcrale
- Portuguese: sepulcral
- Spanish: sepulcral
References
- “sepulcralis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sepulcralis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sepulcralis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.