sepultus

Esperanto

Verb

sepultus

  1. conditional of sepulti

Ido

Verb

sepultus

  1. conditional of sepultar

Latin

Etymology

Perfect passive participle of sepeliō (I bury).

Participle

sepultus (feminine sepulta, neuter sepultum); first/second-declension participle

  1. buried, interred, having been buried.
  2. burned on a funeral pyre, having been cremated.
  3. (figuratively) destroyed, ruined, having been overwhelmed.

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative sepultus sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta
genitive sepultī sepultae sepultī sepultōrum sepultārum sepultōrum
dative sepultō sepultae sepultō sepultīs
accusative sepultum sepultam sepultum sepultōs sepultās sepulta
ablative sepultō sepultā sepultō sepultīs
vocative sepulte sepulta sepultum sepultī sepultae sepulta

References

  • sepultus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • sepultus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • sepultus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.