serða

Icelandic

Etymology

From Old Norse serða, from Proto-Germanic *serþaną.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsɛrða/
    Rhymes: -ɛrða

Verb

serða (strong verb, third-person singular past indicative sarð, third-person plural past indicative surðu, supine sorðið)

  1. (somewhat archaic, vulgar) to fuck, to have (penetrative) sex with
    Synonym: ríða

Conjugation

serða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur serða
supine sagnbót sorðið
present participle
serðandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég serð sarð serði syrði
þú serður sarðst serðir syrðir
hann, hún, það serður sarð serði syrði
plural við serðum surðum serðum syrðum
þið serðið surðuð serðið syrðuð
þeir, þær, þau serða surðu serði syrðu
imperative boðháttur
singular þú serð (þú), sertu
plural þið serðið (þið), serðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
sorðinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sorðinn sorðin sorðið sorðnir sorðnar sorðin
accusative
(þolfall)
sorðinn sorðna sorðið sorðna sorðnar sorðin
dative
(þágufall)
sorðnum sorðinni sorðnu sorðnum sorðnum sorðnum
genitive
(eignarfall)
sorðins sorðinnar sorðins sorðinna sorðinna sorðinna
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
sorðni sorðna sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
accusative
(þolfall)
sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
dative
(þágufall)
sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu
genitive
(eignarfall)
sorðna sorðnu sorðna sorðnu sorðnu sorðnu

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *serþaną. Cognate with Old English seorþan.

Verb

serða (singular past indicative sarð, plural past indicative surðu, past participle sorðinn)

  1. (vulgar) to fuck, to sodomize
    ef maðr kallar mann sorðinn
    if a man calls another man sodomized

Conjugation

Conjugation of serða — active (strong class 3)
infinitive serða
present participle serðandi
past participle sorðinn
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular serð sarð serða syrða
2nd person singular serðr sart serðir syrðir
3rd person singular serðr sarð serði syrði
1st person plural serðum surðum serðim syrðim
2nd person plural serðið surðuð serðið syrðið
3rd person plural serða surðu serði syrði
imperative present
2nd person singular serð
1st person plural serðum
2nd person plural serðið
Conjugation of serða — mediopassive (strong class 3)
infinitive serðask
present participle serðandisk
past participle sorðizk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular serðumk surðumk serðumk syrðumk
2nd person singular serzk sarzk serðisk syrðisk
3rd person singular serzk sarzk serðisk syrðisk
1st person plural serðumsk surðumsk serðimsk syrðimsk
2nd person plural serðizk surðuzk serðizk syrðizk
3rd person plural serðask surðusk serðisk syrðisk
imperative present
2nd person singular serzk
1st person plural serðumsk
2nd person plural serðizk

Descendants

  • Icelandic: serða
  • Old Swedish: særþa