sigrún

See also: Sigrun and Sigrún

Old Norse

FWOTD – 21 June 2021

Etymology

From sigr (victory) +‎ rún (rune).

Pronunciation

  • (12th century Icelandic) IPA(key): /ˈsiɣˌrũːn/

Noun

sigrún f (genitive sigrúnar, plural sigrúnar or sigrúnir)

  1. victory rune; a rune thought to have been imbued with a magical power to grant victory
    • Sigrdrífumál stanza 6:
      Sigrúnar þú skalt kunna,
      ef þú vilt sigr hafa,
      ok rísta á hialti hiǫrs,
      sumar á véttrimum,
      sumar á valbǫstum,
      ok nefna tysvar Tý.
      Victory runes you must know
      if you will have victory,
      and carve them on the sword's hilt,
      some on the grasp
      and some on the inlay,
      and name Tyr twice.

Declension

Declension of sigrún (strong ō-stem)
feminine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative sigrún sigrúnin sigrúnar, sigrúnir sigrúnarnar, sigrúnirnar
accusative sigrún sigrúnina sigrúnar, sigrúnir sigrúnarnar, sigrúnirnar
dative sigrún sigrúninni sigrúnum sigrúnunum
genitive sigrúnar sigrúnarinnar sigrúna sigrúnanna

Derived terms

Descendants

  • German: Siegrune (calque)