singurie

Romanian

Etymology

From singur +‎ -ie.

Noun

singurie f (plural singurii)

  1. (obsolete) solitude

Declension

Declension of singurie
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative singurie singuria singurii singuriile
genitive-dative singurii singuriei singurii singuriilor
vocative singurie, singurio singuriilor

References

  • singurie in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN