skógr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *skōgaz.
Noun
skógr m (genitive skógar, plural skógar)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skógr | skógrinn | skógar | skógarnir |
| accusative | skóg | skóginn | skóga | skógana |
| dative | skógi | skóginum | skógum | skógunum |
| genitive | skógar, skógs | skógarins, skógsins | skóga | skóganna |
Descendants
- Icelandic: skógur
- Faroese: skógvur, skógur
- Norwegian:
- Old Swedish: skōgher
- Swedish: skog
- Old Danish: skogh
- Danish: skov
- Old Gutnish: skogr
- → Middle English: scogh, scough
- English: scaw (dialectal)
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “skógr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive