skógur
Faroese
Etymology
From Old Norse skógr, from Proto-Germanic *skōgaz.
Noun
skógur m (genitive singular skógar, plural skógar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skógur | skógurin | skógir | skógirnir |
| accusative | skóg | skógin | skógir | skógirnar |
| dative | skógi | skóginum | skógum | skógunum |
| genitive | skógar | skógarins | skóga | skóganna |
Synonyms
Icelandic
Etymology
From Old Norse skógr, from Proto-Germanic *skōgaz. Cognate with Danish skov.[1]
Pronunciation
- IPA(key): /ˈskouːʏr/
- Rhymes: -ouːʏr
Noun
skógur m (genitive singular skógar, nominative plural skógar)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | skógur | skógurinn | skógar | skógarnir |
| accusative | skóg | skóginn | skóga | skógana |
| dative | skógi | skóginum | skógum | skógunum |
| genitive | skógar | skógarins | skóga | skóganna |
Derived terms
- frumskógur
- regnskógur
- skógarbjörn
- skógarhögg
- skógi vaxinn (“wooded, forested”)
- skóglaus
- skógrækt
References
- ^ Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “skógur”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)