skeiða

See also: skeida

Icelandic

Pronunciation

  • Rhymes: -eiːða

Etymology 1

From Old Norse skeiða, from Proto-Germanic *skaiþōną.

Verb

skeiða (weak verb, third-person singular past indicative skeiðaði, supine skeiðað)

  1. (of horses) to amble
  2. to sheath
Conjugation
skeiða – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skeiða
supine sagnbót skeiðað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skeiðandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skeiða skeiðaði skeiði skeiðaði
þú skeiðar skeiðaðir skeiðir skeiðaðir
hann, hún, það skeiðar skeiðaði skeiði skeiðaði
plural við skeiðum skeiðuðum skeiðum skeiðuðum
þið skeiðið skeiðuðuð skeiðið skeiðuðuð
þeir, þær, þau skeiða skeiðuðu skeiði skeiðuðu
imperative boðháttur
singular þú skeiða (þú), skeiðaðu
plural þið skeiðið (þið), skeiðiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Etymology 2

Noun

skeiða

  1. indefinite genitive plural of skeið
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.