skietan
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *skeutan.
Verb
skietan
Inflection
Conjugation of skietan (strong class 2)
| infinitive | skietan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | skieto, skieton | scōt |
| 2nd person singular | skiutis | scuti |
| 3rd person singular | skiutit | scōt |
| 1st person plural | skietun | scuton |
| 2nd person plural | skietit | scutot |
| 3rd person plural | skietunt | scuton |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | skiete | scuti |
| 2nd person singular | skietis | scuti |
| 3rd person singular | skiete | scuti |
| 1st person plural | skietin | scutin |
| 2nd person plural | skietit | scutit |
| 3rd person plural | skietin | scutin |
| imperative | present | |
| singular | skiet, skiut | |
| plural | skietet | |
| participle | present | past |
| skietandi | scotan, giscotan | |
Descendants
- Middle Dutch: schieten
Further reading
- “skietan”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012