skríkja

See also: skrikja

Icelandic

Etymology

From Old Norse skríkja, from Proto-Germanic *skrīkijaną (“to cry out”).

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈskriːca]
  • Rhymes: -iːca

Verb

skríkja (weak verb, third-person singular past indicative skríkti, supine skríkt)

  1. to shriek, twitter (in amusement)

Conjugation

skríkja – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að skríkja
supine sagnbót skríkt
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 skríkjandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég skríki skríkti skríki skríkti
þú skríkir skríktir skríkir skríktir
hann, hún, það skríkir skríkti skríki skríkti
plural við skríkjum skríktum skríkjum skríktum
þið skríkið skríktuð skríkið skríktuð
þeir, þær, þau skríkja skríktu skríki skríktu
imperative boðháttur
singular þú skrík (þú), skríktu
plural þið skríkið (þið), skríkiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.