slátur
Icelandic
Etymology
From Old Norse slátr, from Proto-Germanic *slahtrą, from *slahaną (“to hit, strike”) (whence Icelandic slá).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstlauːtʏr/
- Rhymes: -auːtʏr
Noun
slátur n (genitive singular sláturs, nominative plural slátur)
- the edible parts of a slaughtered animal besides the main cuts (legs, shoulder, etc.), including internal organs, blood, the head and feet; offal
- liver or blood sausage, i.e. lifrarpylsa or blóðmör
- useful material retrieved from a destroyed item, building, etc.
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | slátur | slátrið | slátur | slátrin |
| accusative | slátur | slátrið | slátur | slátrin |
| dative | slátri | slátrinu | slátrum | slátrunum |
| genitive | sláturs | slátursins | slátra | slátranna |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) “slátur”, in Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)