smán
See also: sman
Icelandic
Etymology
Pronunciation
- Rhymes: -auːn
Noun
smán f (genitive singular smánar, nominative plural smánir)
Declension
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | smán | smánin | smánir | smánirnar |
accusative | smán | smánina | smánir | smánirnar |
dative | smán | smáninni | smánum | smánunum |
genitive | smánar | smánarinnar | smána | smánanna |
Old Norse
Etymology 1
Noun
smán f (genitive smánar, plural smánir)
Declension
feminine | singular | plural | ||
---|---|---|---|---|
indefinite | definite | indefinite | definite | |
nominative | smán | smánin | smánir | smánirnar |
accusative | smán | smánina | smánir | smánirnar |
dative | smán | smáninni | smánum | smánunum |
genitive | smánar | smánarinnar | smána | smánanna |
Derived terms
- smánarferð f (“disgraceful journey”)
- smánarlauss (“not disgraceful”)
Descendants
- Icelandic: smán
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Adjective
smán
- strong masculine accusative singular positive degree of smár