sociatio
Latin
Etymology
From socius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɔ.kiˈaː.ti.oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [so.t͡ʃiˈat̪.t̪͡s̪i.o]
Noun
sociātiō f (genitive sociātiōnis); third declension
- union, association
- c. 410 CE – c. 420 CE, Martianus Capella, De nuptiis Philologiae et Mercurii 2.109:
- Sic igitur rata inter eos sociatio copulam nuptialem vera ratione constrinxit, ex quo commodissimum sibi connubium laetabunda alio mentis fluctu multivida concitavit.
- (please add an English translation of this quotation)
- Sic igitur rata inter eos sociatio copulam nuptialem vera ratione constrinxit, ex quo commodissimum sibi connubium laetabunda alio mentis fluctu multivida concitavit.
Declension
Third-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | sociātiō | sociātiōnēs |
| genitive | sociātiōnis | sociātiōnum |
| dative | sociātiōnī | sociātiōnibus |
| accusative | sociātiōnem | sociātiōnēs |
| ablative | sociātiōne | sociātiōnibus |
| vocative | sociātiō | sociātiōnēs |
References
- “sociatio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sociatio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.