sordidatus
Latin
Etymology
From sordidus + -ātus (adjective-forming suffix).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɔr.dɪˈdaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sor.d̪iˈd̪aː.t̪us]
Adjective
sordidātus (feminine sordidāta, neuter sordidātum); first/second-declension adjective
- shabby (shabbily dressed)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sordidātus | sordidāta | sordidātum | sordidātī | sordidātae | sordidāta | |
| genitive | sordidātī | sordidātae | sordidātī | sordidātōrum | sordidātārum | sordidātōrum | |
| dative | sordidātō | sordidātae | sordidātō | sordidātīs | |||
| accusative | sordidātum | sordidātam | sordidātum | sordidātōs | sordidātās | sordidāta | |
| ablative | sordidātō | sordidātā | sordidātō | sordidātīs | |||
| vocative | sordidāte | sordidāta | sordidātum | sordidātī | sordidātae | sordidāta | |
References
- “sordidatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “sordidatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- sordidatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.