sordidulus
Latin
Etymology
From sordidus (“dirty, sordid, low, mean”) + -ulus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sɔrˈdɪ.dʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sorˈd̪iː.d̪u.lus]
Adjective
sordidulus (feminine sordidula, neuter sordidulum); first/second-declension adjective
- diminutive of sordidus (“dirty, sordid, low, mean”)
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sordidulus | sordidula | sordidulum | sordidulī | sordidulae | sordidula | |
| genitive | sordidulī | sordidulae | sordidulī | sordidulōrum | sordidulārum | sordidulōrum | |
| dative | sordidulō | sordidulae | sordidulō | sordidulīs | |||
| accusative | sordidulum | sordidulam | sordidulum | sordidulōs | sordidulās | sordidula | |
| ablative | sordidulō | sordidulā | sordidulō | sordidulīs | |||
| vocative | sordidule | sordidula | sordidulum | sordidulī | sordidulae | sordidula | |
Related terms
References
- “sordidulus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sordidulus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.