spóka

See also: spøka

Icelandic

Verb

spóka (weak verb, third-person singular past indicative spókaði, supine spókað)

  1. (reflexive) to stroll, to saunter

Conjugation

spóka – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur að spóka
supine sagnbót spókað
present participle
lýsingarháttur nútíðar
 spókandi
indicative
framsöguháttur
 subjunctive
viðtengingarháttur
present
nútíð
 past
þátíð
 present
nútíð
 past
þátíð
singular ég spóka spókaði spóki spókaði
þú spókar spókaðir spókir spókaðir
hann, hún, það spókar spókaði spóki spókaði
plural við spókum spókuðum spókum spókuðum
þið spókið spókuðuð spókið spókuðuð
þeir, þær, þau spóka spókuðu spóki spókuðu
imperative boðháttur
singular þú spóka (þú), spókaðu
plural þið spókið (þið), spókiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.