sparsus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of spargō.
Participle
sparsus (feminine sparsa, neuter sparsum, adverb sparsim); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | sparsus | sparsa | sparsum | sparsī | sparsae | sparsa | |
| genitive | sparsī | sparsae | sparsī | sparsōrum | sparsārum | sparsōrum | |
| dative | sparsō | sparsae | sparsō | sparsīs | |||
| accusative | sparsum | sparsam | sparsum | sparsōs | sparsās | sparsa | |
| ablative | sparsō | sparsā | sparsō | sparsīs | |||
| vocative | sparse | sparsa | sparsum | sparsī | sparsae | sparsa | |
Descendants
References
- “sparsus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- sparsus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- “sparsus”, in William Smith, editor (1848), A Dictionary of Greek and Roman Biography and Mythology, London: John Murray