spieken
Dutch
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspi.kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: spie‧ken
- Rhymes: -ikən
Verb
spieken
Conjugation
| Conjugation of spieken (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | spieken | |||
| past singular | spiekte | |||
| past participle | gespiekt | |||
| infinitive | spieken | |||
| gerund | spieken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | spiek | spiekte | ||
| 2nd person sing. (jij) | spiekt, spiek2 | spiekte | ||
| 2nd person sing. (u) | spiekt | spiekte | ||
| 2nd person sing. (gij) | spiekt | spiekte | ||
| 3rd person singular | spiekt | spiekte | ||
| plural | spieken | spiekten | ||
| subjunctive sing.1 | spieke | spiekte | ||
| subjunctive plur.1 | spieken | spiekten | ||
| imperative sing. | spiek | |||
| imperative plur.1 | spiekt | |||
| participles | spiekend | gespiekt | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- spieker
Descendants
- → Papiamentu: spik