sponsatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of spōnsō
Participle
spōnsātus (feminine spōnsāta, neuter spōnsātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | spōnsātus | spōnsāta | spōnsātum | spōnsātī | spōnsātae | spōnsāta | |
| genitive | spōnsātī | spōnsātae | spōnsātī | spōnsātōrum | spōnsātārum | spōnsātōrum | |
| dative | spōnsātō | spōnsātae | spōnsātō | spōnsātīs | |||
| accusative | spōnsātum | spōnsātam | spōnsātum | spōnsātōs | spōnsātās | spōnsāta | |
| ablative | spōnsātō | spōnsātā | spōnsātō | spōnsātīs | |||
| vocative | spōnsāte | spōnsāta | spōnsātum | spōnsātī | spōnsātae | spōnsāta | |