sportare
Italian
Etymology
From sporto + -are, from the past participle of sporgere.
Verb
sportàre (first-person singular present spòrto or spórto[1], first-person singular past historic sportài, past participle sportàto, no auxiliary)
Conjugation
Conjugation of sportàre (-are; defective) (See Appendix:Italian verbs)
| infinitive | sportàre | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| auxiliary verb | — | gerund | sportàndo | |||
| present participle | sportànte | past participle | sportàto | |||
| person | singular | plural | ||||
| first | second | third | first | second | third | |
| indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
| present | spòrto, spórto | spòrti, spórti | spòrta, spórta | sportiàmo | sportàte | spòrtano, spórtano |
| imperfect | sportàvo | sportàvi | sportàva | sportavàmo | sportavàte | sportàvano |
| past historic | sportài | sportàsti | sportò | sportàmmo | sportàste | sportàrono |
| future | sporterò | sporterài | sporterà | sporterémo | sporteréte | sporterànno |
| conditional | sporterèi | sporterésti | sporterèbbe, sporterébbe | sporterémmo | sporteréste | sporterèbbero, sporterébbero |
| subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
| present | spòrti, spórti | spòrti, spórti | spòrti, spórti | sportiàmo | sportiàte | spòrtino, spórtino |
| imperfect | sportàssi | sportàssi | sportàsse | sportàssimo | sportàste | sportàssero |
| imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
| spòrta, spórta | spòrti, spórti | sportiàmo | sportàte | spòrtino, spórtino | ||
| negative imperative | non sportàre | non spòrti, non spórti | non sportiàmo | non sportàte | non spòrtino, non spórtino | |
References
- ^ sporto in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)