sprzeczka

Polish

Etymology

From sprzeczać +‎ -ka.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈspʂɛt͡ʂ.ka/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛt͡ʂka
  • Syllabification: sprzecz‧ka

Noun

sprzeczka f

  1. argument, quarrel
    Nigdy nie mieliśmy sprzeczki, którą wygrałem. ― We've never had an argument that I won.
    wdać się w sprzeczkę z kimś ― to start an argument with someone

Declension

Declension of sprzeczka
singular plural
nominative sprzeczka sprzeczki
genitive sprzeczki sprzeczek
dative sprzeczce sprzeczkom
accusative sprzeczkę sprzeczki
instrumental sprzeczką sprzeczkami
locative sprzeczce sprzeczkach
vocative sprzeczko sprzeczki
adjective
adverb
  • sprzecznie
noun
verbs

Further reading

  • sprzeczka in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • sprzeczka in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.