spurnan
Old English
Alternative forms
Etymology
From Proto-West Germanic *spurnan, from Proto-Germanic *spurnaną (“to kick”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈspur.nɑn/, [ˈspurˠ.nɑn]
Verb
spurnan
Conjugation
Conjugation of spurnan (strong, class III)
| infinitive | spurnan | spurnenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | spurne | spearn |
| second person singular | spyrnst | spurne |
| third person singular | spyrnþ | spearn |
| plural | spurnaþ | spurnon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | spurne | spurne |
| plural | spurnen | spurnen |
| imperative | ||
| singular | spurn | |
| plural | spurnaþ | |
| participle | present | past |
| spurnende | (ġe)spornen | |
Derived terms
- ætspurnan
- ġespurnan
- ōþspurnan
Descendants
Old Saxon
Etymology
From Proto-West Germanic *spurnan, from Proto-Germanic *spurnaną (“to kick”).
Verb
spurnan
Conjugation
Conjugation of spūrnan (strong class 3)
| infinitive | spūrnan | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | spūrnu | spōrn |
| 2nd person singular | spūrnis | spurni |
| 3rd person singular | spūrnid | spōrn |
| plural | spūrnad | spurnun |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | spūrne | spurni |
| 2nd person singular | spūrnes | spurnis |
| 3rd person singular | spūrne | spurni |
| plural | spūrnen | spurnin |
| imperative | present | |
| singular | spūrn | |
| plural | spūrnad | |
| participle | present | past |
| spūrnandi | gispornan, spornan | |