staðhæfa

Icelandic

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈstaðˌhaiːva/

Verb

staðhæfa (weak verb, third-person singular past indicative staðhæfði, supine staðhæft)

  1. to assert, to claim [with accusative]
    Synonym: fullyrða

Conjugation

staðhæfa – active voice (germynd)
infinitive nafnháttur staðhæfa
supine sagnbót staðhæft
present participle
staðhæfandi
indicative
subjunctive
present
past
present
past
singular ég staðhæfi staðhæfði staðhæfi staðhæfði
þú staðhæfir staðhæfðir staðhæfir staðhæfðir
hann, hún, það staðhæfir staðhæfði staðhæfi staðhæfði
plural við staðhæfum staðhæfðum staðhæfum staðhæfðum
þið staðhæfið staðhæfðuð staðhæfið staðhæfðuð
þeir, þær, þau staðhæfa staðhæfðu staðhæfi staðhæfðu
imperative boðháttur
singular þú staðhæf (þú), staðhæfðu
plural þið staðhæfið (þið), staðhæfiði1
1 Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
staðhæfður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
staðhæfður staðhæfð staðhæft staðhæfðir staðhæfðar staðhæfð
accusative
(þolfall)
staðhæfðan staðhæfða staðhæft staðhæfða staðhæfðar staðhæfð
dative
(þágufall)
staðhæfðum staðhæfðri staðhæfðu staðhæfðum staðhæfðum staðhæfðum
genitive
(eignarfall)
staðhæfðs staðhæfðrar staðhæfðs staðhæfðra staðhæfðra staðhæfðra
weak declension
(veik beyging)
singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
masculine
(karlkyn)
feminine
(kvenkyn)
neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)
staðhæfði staðhæfða staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
accusative
(þolfall)
staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
dative
(þágufall)
staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu
genitive
(eignarfall)
staðhæfða staðhæfðu staðhæfða staðhæfðu staðhæfðu staðhæfðu

Derived terms