stabilitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of stabiliō.
Participle
stabilītus (feminine stabilīta, neuter stabilītum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stabilītus | stabilīta | stabilītum | stabilītī | stabilītae | stabilīta | |
| genitive | stabilītī | stabilītae | stabilītī | stabilītōrum | stabilītārum | stabilītōrum | |
| dative | stabilītō | stabilītae | stabilītō | stabilītīs | |||
| accusative | stabilītum | stabilītam | stabilītum | stabilītōs | stabilītās | stabilīta | |
| ablative | stabilītō | stabilītā | stabilītō | stabilītīs | |||
| vocative | stabilīte | stabilīta | stabilītum | stabilītī | stabilītae | stabilīta | |