stedelijk

Dutch

Etymology

From Middle Dutch stedelijc, from stat +‎ -lijc. Equivalent to stad (“city, town”) +‎ -lijk.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈsteː.də.lək/
  • Audio:(file)

Adjective

stedelijk (comparative stedelijker, superlative stedelijkst)

  1. urban, civic

Declension

Declension of stedelijk
uninflected stedelijk
inflected stedelijke
comparative stedelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial stedelijk stedelijker het stedelijkst
het stedelijkste
indefinite m./f. sing. stedelijke stedelijkere stedelijkste
n. sing. stedelijk stedelijker stedelijkste
plural stedelijke stedelijkere stedelijkste
definite stedelijke stedelijkere stedelijkste
partitive stedelijks stedelijkers —

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.