stijf
Dutch
Etymology
From Middle Dutch stijf, from Old Dutch *stīf, from Proto-West Germanic *stīf, from Proto-Germanic *stīfaz.
Pronunciation
- Rhymes: -ɛi̯f
Audio: (file)
Adjective
stijf (comparative stijver, superlative stijfst)
- stiff, rigid
- Na een lange wandeling voelen mijn benen stijf aan. ― After a long walk, my legs feel stiff.
- Dit materiaal is stijver dan ik had verwacht. ― This material is stiffer than I expected.
- Van alle materialen die we hebben getest, was dit het stijfst. ― Of all the materials we tested, this was the stiffest.
- formalistic, posh
Declension
| Declension of stijf | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | stijf | |||
| inflected | stijve | |||
| comparative | stijver | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | stijf | stijver | het stijfst het stijfste | |
| indefinite | m./f. sing. | stijve | stijvere | stijfste |
| n. sing. | stijf | stijver | stijfste | |
| plural | stijve | stijvere | stijfste | |
| definite | stijve | stijvere | stijfste | |
| partitive | stijfs | stijvers | — | |
Derived terms
- stijf hardgras
- stijf ijzerhard
- stijfheid
- stijfkop
- stijfsel
- stijve
- stijve naaldvaren
Descendants
- Berbice Creole Dutch: stifu
- Negerhollands: stiep
- → Papiamentu: stijf (dated)
- → Sranan Tongo: steif, steifi
- → Caribbean Javanese: stéfi
- → Saramaccan: sitéifi
Verb
stijf
- inflection of stijven:
- first-person singular present indicative
- (in case of inversion) second-person singular present indicative
- imperative