stillativus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [stɪl.laːˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [st̪il.laˈt̪iː.vus]
Adjective
stillātīvus (feminine stillātīva, neuter stillātīvum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | stillātīvus | stillātīva | stillātīvum | stillātīvī | stillātīvae | stillātīva | |
| genitive | stillātīvī | stillātīvae | stillātīvī | stillātīvōrum | stillātīvārum | stillātīvōrum | |
| dative | stillātīvō | stillātīvae | stillātīvō | stillātīvīs | |||
| accusative | stillātīvum | stillātīvam | stillātīvum | stillātīvōs | stillātīvās | stillātīva | |
| ablative | stillātīvō | stillātīvā | stillātīvō | stillātīvīs | |||
| vocative | stillātīve | stillātīva | stillātīvum | stillātīvī | stillātīvae | stillātīva | |
Related terms
References
- “stillativus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press