stipulatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of stipulor.

Participle

stipulātus (feminine stipulāta, neuter stipulātum); first/second-declension participle

  1. stipulated

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative stipulātus stipulāta stipulātum stipulātī stipulātae stipulāta
genitive stipulātī stipulātae stipulātī stipulātōrum stipulātārum stipulātōrum
dative stipulātō stipulātae stipulātō stipulātīs
accusative stipulātum stipulātam stipulātum stipulātōs stipulātās stipulāta
ablative stipulātō stipulātā stipulātō stipulātīs
vocative stipulāte stipulāta stipulātum stipulātī stipulātae stipulāta

References

  • stipulatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • stipulatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.