stręczyciel

Polish

Etymology

From stręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

  • IPA(key): /strɛnˈt͡ʂɘ.t͡ɕɛl/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɘt͡ɕɛl
  • Syllabification: strę‧czy‧ciel

Noun

stręczyciel m pers (female equivalent stręczycielka)

  1. pimp, procurer
    Synonyms: rajfur, sutener, alfons, kupler

Declension

Declension of stręczyciel
singular plural
nominative stręczyciel stręczyciele
genitive stręczyciela stręczycieli
dative stręczycielowi stręczycielom
accusative stręczyciela stręczycieli
instrumental stręczycielem stręczycielami
locative stręczycielu stręczycielach
vocative stręczycielu stręczyciele

Derived terms

adjective
noun
verb

Further reading

  • stręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • stręczyciel in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.