strandsätta
Swedish
Etymology
strand (“beach”) + sätta (“set”)
Verb
strandsätta (present strandsätter, preterite strandsatte, supine strandsatt, imperative strandsätt)
- maroon, strand (to abandon someone on a beach)
- (figurative) strand (to bring into or leave in a difficult or helpless position)
Usage notes
Most often figuratively.
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | strandsätta | strandsättas | ||
| supine | strandsatt | strandsatts | ||
| imperative | strandsätt | — | ||
| imper. plural1 | strandsätten | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | strandsätter | strandsatte | strandsätts, strandsättes | strandsattes |
| ind. plural1 | strandsätta | strandsatte | strandsättas | strandsattes |
| subjunctive2 | strandsätte | strandsatte | strandsättes | strandsattes |
| present participle | strandsättande | |||
| past participle | strandsatt | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.