strijken
Dutch
Etymology
From Middle Dutch striken, from Old Dutch *strīcan, from Proto-West Germanic *strīkan, from Proto-Germanic *strīkaną, from Proto-Indo-European *streyg-.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstrɛi̯kə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: strij‧ken
- Rhymes: -ɛi̯kən
Verb
strijken
- (intransitive) to stroke
- (transitive, intransitive) to iron, press (clothes)
- (intransitive) to play a string instrument
- (transitive) to lower (sail)
Conjugation
| Conjugation of strijken (strong class 1) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | strijken | |||
| past singular | streek | |||
| past participle | gestreken | |||
| infinitive | strijken | |||
| gerund | strijken n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | strijk | streek | ||
| 2nd person sing. (jij) | strijkt, strijk2 | streek | ||
| 2nd person sing. (u) | strijkt | streek | ||
| 2nd person sing. (gij) | strijkt | streekt | ||
| 3rd person singular | strijkt | streek | ||
| plural | strijken | streken | ||
| subjunctive sing.1 | strijke | streke | ||
| subjunctive plur.1 | strijken | streken | ||
| imperative sing. | strijk | |||
| imperative plur.1 | strijkt | |||
| participles | strijkend | gestreken | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
nouns
verbs
- aaneenstrijken
- aanstrijken
- afstrijken
- bestrijken
- bijeenstrijken
- bijstrijken
- binnenstrijken
- dichtstrijken
- doorstrijken
- droogstrijken
- gelijkstrijken
- gladstrijken
- heenstrijken
- ineenstrijken
- instrijken
- langsstrijken
- nastrijken
- nederstrijken
- neerstrijken
- omstrijken
- onderstrijken
- ontstrijken
- opstrijken
- overstrijken
- platstrijken
- rondstrijken
- samenstrijken
- terugstrijken
- toestrijken
- uiteenstrijken
- uitstrijken
- verstrijken
- voorbijstrijken
- voorstrijken
- voortstrijken
- wegstrijken