stuiven
Dutch
Etymology
From Middle Dutch stuven, from Old Dutch *stūvan, from Proto-West Germanic *steuban.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈstœy̯.və(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: stui‧ven
- Rhymes: -œy̯vən
Verb
stuiven
- to dash, move rapidly
- De inbrekers stoven weg toen zij de politie zagen komen.
- The burglars dashed off when they saw the police approaching.
- to be dusty
- to be blown by the wind
- Er stuift zand in mijn ogen.
- There is sand blowing in my eyes.
Conjugation
| Conjugation of stuiven (strong class 2b) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | stuiven | |||
| past singular | stoof | |||
| past participle | gestoven | |||
| infinitive | stuiven | |||
| gerund | stuiven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | stuif | stoof | ||
| 2nd person sing. (jij) | stuift, stuif2 | stoof | ||
| 2nd person sing. (u) | stuift | stoof | ||
| 2nd person sing. (gij) | stuift | stooft | ||
| 3rd person singular | stuift | stoof | ||
| plural | stuiven | stoven | ||
| subjunctive sing.1 | stuive | stove | ||
| subjunctive plur.1 | stuiven | stoven | ||
| imperative sing. | stuif | |||
| imperative plur.1 | stuift | |||
| participles | stuivend | gestoven | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
nouns
- stof
- stuifaarde
- stuifbrand
- stuifdijk
- stuiflawine
- stuifmeel
- stuifregen
- stuifsneeuw
- stuifzand
- stuifzwam
verbs
- aanstuiven
- achteruitstuiven
- afstuiven
- bestuiven
- bijeenstuiven
- binnenstuiven
- dichtstuiven
- doorstuiven
- heenstuiven
- instuiven
- langsstuiven
- leegstuiven
- losstuiven
- nastuiven
- nederstuiven
- neerstuiven
- omhoogstuiven
- omlaagstuiven
- omstuiven
- omverstuiven
- onderstuiven
- ontstuiven
- opeenstuiven
- opstuiven
- overstuiven
- rondstuiven
- samenstuiven
- tegenstuiven
- terugstuiven
- toestuiven
- uiteenstuiven
- uitstuiven
- verstuiven
- voorbijstuiven
- voorstuiven
- voortstuiven
- vooruitstuiven
- wegstuiven