stultiloquentia

Latin

Etymology

Coined by Plautus, from stultus +‎ loquēns +‎ -ia.

Pronunciation

Noun

stultiloquentia f (genitive stultiloquentiae); first declension

  1. (hapax legomenon) stupid or silly language
    • c. 195 BCE, Plautus, Trinummus 222:
      occlusioremque habeant stultiloquentiam.
      (please add an English translation of this quotation)

Declension

First-declension noun.

singular plural
nominative stultiloquentia stultiloquentiae
genitive stultiloquentiae stultiloquentiārum
dative stultiloquentiae stultiloquentiīs
accusative stultiloquentiam stultiloquentiās
ablative stultiloquentiā stultiloquentiīs
vocative stultiloquentia stultiloquentiae

References