succentivus

Latin

Etymology

From succinō +‎ -īvus.

Pronunciation

Adjective

succentīvus (feminine succentīva, neuter succentīvum); first/second-declension adjective

  1. sounding to, accompanying

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative succentīvus succentīva succentīvum succentīvī succentīvae succentīva
genitive succentīvī succentīvae succentīvī succentīvōrum succentīvārum succentīvōrum
dative succentīvō succentīvae succentīvō succentīvīs
accusative succentīvum succentīvam succentīvum succentīvōs succentīvās succentīva
ablative succentīvō succentīvā succentīvō succentīvīs
vocative succentīve succentīva succentīvum succentīvī succentīvae succentīva

Coordinate terms

References