succentivus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊk.kɛnˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sut.t͡ʃen̪ˈt̪iː.vus]
Adjective
succentīvus (feminine succentīva, neuter succentīvum); first/second-declension adjective
- sounding to, accompanying
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | succentīvus | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
| genitive | succentīvī | succentīvae | succentīvī | succentīvōrum | succentīvārum | succentīvōrum | |
| dative | succentīvō | succentīvae | succentīvō | succentīvīs | |||
| accusative | succentīvum | succentīvam | succentīvum | succentīvōs | succentīvās | succentīva | |
| ablative | succentīvō | succentīvā | succentīvō | succentīvīs | |||
| vocative | succentīve | succentīva | succentīvum | succentīvī | succentīvae | succentīva | |
Coordinate terms
References
- “succentivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- succentivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.