incentivus
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɪŋ.kɛnˈtiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [in̠ʲ.t͡ʃen̪ˈt̪iː.vus]
Adjective
incentīvus (feminine incentīva, neuter incentīvum); first/second-declension adjective
- that strikes up, sets the tune
- tibia, the treble flute (opp. succentive, that plays the accompaniment)
- superior ("incentiva vita pastorum", opp. "succentiva vita agricolarum")
- that provokes or incites
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | incentīvus | incentīva | incentīvum | incentīvī | incentīvae | incentīva | |
| genitive | incentīvī | incentīvae | incentīvī | incentīvōrum | incentīvārum | incentīvōrum | |
| dative | incentīvō | incentīvae | incentīvō | incentīvīs | |||
| accusative | incentīvum | incentīvam | incentīvum | incentīvōs | incentīvās | incentīva | |
| ablative | incentīvō | incentīvā | incentīvō | incentīvīs | |||
| vocative | incentīve | incentīva | incentīvum | incentīvī | incentīvae | incentīva | |
Coordinate terms
Descendants
References
- “incentivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "incentivus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- incentivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.