successivus
Latin
Etymology
From succēdō (“to follow”) + -īvus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [sʊk.kɛsˈsiː.wʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [sut.t͡ʃesˈsiː.vus]
Adjective
successīvus (feminine successīva, neuter successīvum); first/second-declension adjective
- alternative form of succīsīvus
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | successīvus | successīva | successīvum | successīvī | successīvae | successīva | |
| genitive | successīvī | successīvae | successīvī | successīvōrum | successīvārum | successīvōrum | |
| dative | successīvō | successīvae | successīvō | successīvīs | |||
| accusative | successīvum | successīvam | successīvum | successīvōs | successīvās | successīva | |
| ablative | successīvō | successīvā | successīvō | successīvīs | |||
| vocative | successīve | successīva | successīvum | successīvī | successīvae | successīva | |
References
- “successivus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- successivus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.